Urodził się 18 listopada 1903 r. w Warszawie. Przyszedł na świat w rodzinie ewangelickiej. Z informacji w Wikipedii dowiadujemy się, że był uczniem Prywatnego Męskiego Gimnazjum im. Mikołaja Reja Zboru Ewangelicko-Augsburskiego w Warszawie Tam jednak nie skończył szkoły.

Jeszcze jako uczeń wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej 1920 r. Do II Gimnazjum Państwowego (od 1922 r. - im. R. Traugutta, dzisiejszego LO im. Traugutta) w Częstochowie został przyjęty na podstawie egzaminu wstępnego do klasy szóstej. Uczęszczał tu dwa lata, skończył całkowity kurs nauk gimnazjum humanistycznego i złożył egzamin dojrzałości. Jest wpisany na listę absolwentów rocznika 1923.

Po ukończeniu studiów uzyskał tytuł inżyniera elektryka. Jako porucznik Wojska Polskiego brał udział w kampanii 1939. Od 1940 w konspiracji, należał do ZWZ-AK. Nosił pseudonim Stefan.

W powstaniu warszawskim 1944 był zastępcą dowódcy Kompanii "Gustaw" walczącej na Ochocie i Mokotowie. Gdy 15 IX 1944 kompania - otoczona przez wojska niemieckie - wycofywała się, osłaniał odwrót jej części i osobiście unieruchomił dwa czołgi, za co został odznaczony Krzyżem Orderu Virtuti Militari. Ranny w nogę, trafił do szpitala polowego. Stąd został zabrany do niewoli niemieckiej, z której w 1945 r. powrócił do Warszawy.

Kilka słów należy się także jego rodzinie. Był spokrewniony (jako kuzyn) z warszawskim przemysłowcem i radnym miejskim pochodzenia niemieckiego Adolfem Daabem (1872-1924), udziałowcem przedsiębiorstwa budowlanego, członkiem zarządu licznych towarzystw, często pełniącym w nich wysokie funkcje.

Witold Karol Daab miał troje dzieci: dwóch synów i córkę. Zmarł 10 X 1982 w Warszawie, jest pochowany na tamtejszym Cmentarzu Ewangelicko-Augsburskim przy ul. Młynarskiej.
(na podstawie www.wikipedia.pl)