Prof. Franciszek Chmura-nauczyciel wychowania fizycznego-uchodził za wzorcowy model, niemal klasyczny przykład męskiej urody. Wybujała figura, prosta i elastyczna w ruchach, kształtna głowa, mocno osadzona w ramionach, grecki, prosty ale niezbyt wydatny nos, krucze ormiańskie włosy zaczesywane do góry i „dzikie” spojrzenie oto z grubsza zarysowana sylwetka tego człowieka. Codziennie prowadził gimnastykę poranna na placu szkolnym przed rozpoczęciem zajęć szkolnych. Poza tym boisko szkolne przy ul. Staszica 5, a później i Jasnogórskiej 17 (po połączeniu 2 budynków szkolnych) rozbrzmiewało nie tylko krzykami uczniów, przerywanymi donośnym gwizdem prof. Chmury, ale także cennymi, fachowymi uwagami tego speca w sprawach lekkoatletyki, musztry i innych dziedzin wychowania fizycznego. Bardzo staranny i uważny nigdy nie zostawiał uczniów samych, jak to często robią nauczyciele gimnastyki, ale sam uczestniczył w różnych grach. I to właśnie się chłopcom podobało.
W 1939 roku brał udział w kampanii wrześniowej, z której już nie wrócił.
Oddał życie za ojczyznę.