Prof. Kazimierz Kusiba –geograf-przybył do Częstochowy 1 października 1935 roku, kiedy to przeszedł w stan spoczynku. Oprócz geografii uczył także historii w klasach niższych. Lekcje swoje prowadził zawsze w sposób swobodny. Nie miał specjalnych ambicji pogłębiania tematów, ale to, co uznawał za istotne, przepracowywał tak długo i mozolnie, że zapadło na dobre w mózgi uczniowskie. Często odwoływał się do pracy pod kierunkiem w swój sposób rozumianej. Pewne partie materiału objaśniał sam, raczej szkicowo, a inne, o charakterze uzupełniającym, zlecał do opracowania zdolniejszym uczniom. Ci z kolei wyjaśniali poszczególne kwestie całej klasie. Miało to duże znaczenie w zakresie uaktywniania uczniów, ale kryło niekiedy zarodki niebezpiecznego „naciągania” materiału nauczania według upodobań uczniowskich , z czym prof. Kusiba nie zawsze umiał skutecznie walczyć. Młodzież jednak lubiła te lekcje, bo to jej dawało okazję do wyżywania się intelektualnego a nierzadko było przyczyną ożywionych dysput i naukowych rozstrząsań
W sytuacjach skomplikowanych profesor usiłował swym tubalnym głosem stwarzać atmosferę powagi, czasem grozy, ale wrodzone usposobienie szybko zmieniało nastrój. Wystarczyło, że któryś z uczniów nawiązał do pamiętnej wycieczki, najczęściej w Pieniny, (bo tam profesor najbardziej lubił jeździć) a pryskała powaga ustępując miejsce wspomnieniom. W prawdzie w ciągu roku szkolnego prof. Kusiba nie szafował zbytnio dobrymi notami, ale przy końcu „rozklejał się”, oceny raczej podnosił i w ten sposób młodzież nie miała powodów do narzekania. Podobno – to jest tajemnica poliszynela, do takiej postawy usposabiała go jego, bardzo czuła na biedę uczniowska, małżonka, która prowadziła bursę uczniowską na ulicy Kilińskiego i z tego tytułu znała doskonale warunki materialne i moralne swych wychowanków.
Profesor Kusiba do dnia dzisiejszego cieszy się dobrym zdrowiem. Po mimo, że od szeregu lat jest już emerytem, aktywnie pracuje w Związku Nauczycielstwa Polskiego i ani na chwilkę nie rezygnuje z urządzania wycieczek krajoznawczych.

Komunikaty naukowe str. 27 - 28